Από την αρχαιότητα μέχρι τα χρόνια μας η δύση των Πλειάδων αμέσως μετά την ανατολή του Ήλιου, συνέβαινε και συμβαίνει περί τα μέσα Νοεμβρίου κοντά στην Εορτή του Αγίου Μηνά . Από τότε σημάδευε και σημαδεύει την περίοδο της έλευσης του κρύου και των βροχών και «προειδοποιούσε τους γεωργούς να σπεύσουν να ολοκληρώσουν την σπορά.

Η ΠΡΟΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΑΣΤΕΡΙΑ ΩΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΩΡΓΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ 

Η πρόγνωση του καιρού αποτελούσε από πολύ παλιά πρόβλημα για τον άνθρωπο και οι πρώτοι που προσπάθησαν να δώσουν λύση ήταν οι αστρολόγοι και οι φιλόσοφοι. Οι Κινέζοι, οι Ινδοί, οι Τάρταροι, οι Εβραίοι, οι Αιγύπτιοι, οι Χαλδαίοι, οι Έλληνες και γενικότερα οι γεωργικοί, οι βουκολικοί και οι ναυτικοί λαοί παρατηρούσαν συστηματικά τον ουρανό και έβγαζαν συμπεράσματα τόσο για τις εναλλαγές των εποχών όσο και για την εξέλιξη του καιρού σε καθημερινή βάση που έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη ζωή τους.  Μέσα στα "Έργα και Ημέραι" ο Ησίοδος δίνει διάφορες συμβουλές για το πώς πρέπει να ζει ένας καλός άνδρας, να εργάζεται, να φροντίζει τη γη του, να θυσιάζει στους θεούς, παρέχει οδηγίες για τις γεωργικές ασχολίες, την ναυτιλία, το εμπόριο, το γάμο και διάφορα βιοτικά ζητήματα, δίνοντας έτσι εντελώς πρακτικές συμβουλές, για το πότε πρέπει να σπέρνεις, να θερίζεις, να ταξιδεύεις με πλοίο κ.λπ.

Ο προσδιορισμός των εποχών του έτους για τον προγραμματισμό των βασικών γεωργικών εργασιών ήταν απόλυτα αναγκαίος και ο άνθρωπος της μακρινής εκείνης εποχής δεν άργησε να ανακαλύψει τη στενή σχέση των χρονικών περιόδων της σποράς και του θερισμού με τις θέσεις στον ουρανό βασικών πλανητών, άστρων ή αστερισμών, όπως ο Σείριος, οι Πλειάδες (Πούλια), ο Αρκτούρος, ο Ωρίων κ.λπ . Το επόμενο βήμα του ανθρώπου της πρώιμης αρχαιότητας ήταν η συσχέτιση του καιρού με τις ζωδιακές μεταβολές και τους χρόνους ανατολής και δύσης των άστρων στον ουρανό, η οποία οδήγησε στη δημιουργία της αστρομετεωρολογίας.

«Όταν σ’ ακρότατο κλαδί συκιάς φανεί μπουμπούκι μεγάλο όσο πάτημα κουρούνας τότες είναι για τα ταξίδια η θάλασσα κατάλληλη και τότες αρχίζουν τ’ ανοιξιάτικα».

Η πορεία του γεωργικού μόχθου, συσχετίζεται με την πορεία των άστρων, που φαίνονται να δίνουν κίνηση και πνοή στο ίδιο το ποίημα, του οποίου ένα μεγάλο μέρος αποτελεί ύμνο στη γεωργική καλλιέργεια. «Άμα η Πούλια τ’ Άτλαντα η κόρη ανατέλλει ν’ αρχίζετε το θερισμό και τη σπορά άμα δύει».

Η αναφορά στη Πούλια ξεκινά από τον μύθο που ο γίγαντας Ωρίωνας ερωτεύτηκε τις Πλειάδες και τις καταδίωξε θέλοντας να τις απαγάγει. Η καταδίωξη συνεχίστηκε για πέντε χρόνια, οπότε οι Πλειάδες κατέφυγαν στον Δία, που τις έκανε αστερισμό για να τις γλιτώσει. Ο Ωρίωνας όμως τις ακολούθησε στον ουρανό ως αστερισμός κι αυτός, κι έτσι οι Πλειάδες, που προπορεύονται μπροστά του στον ουρανό, πέφτουν στη θάλασσα για να του ξεφύγουν.

Ξεπερνώντας τον μύθο , οι ιστορικοί έχουν καταγράψει μία σημαντική διαφορά στον τρόπο με τον οποίο έβλεπαν την
αστρομετεωρολογία οι Χαλδαίοι και οι Έλληνες. Οι πρώτοι πίστευαν ότι τη ζέστη, τους ανέμους, τις βροχές, και τα άλλα
μετεωρολογικά φαινόμενα τα φέρνουν στη Γη τα άστρα, αλλά οι Έλληνες της κλασικής και κυρίως της ύστερης αρχαιότητας επέκριναν τη θέση των Χαλδαίων ότι οι αλλαγές των μετεωρολογικών στοιχείων γίνονταν σε σταθερές ημερομηνίες που καθορίζονταν από τις εμφανίσεις ή τις εξαφανίσεις των άστρων στον ουρανό. Αποκαλούσαν, μάλιστα, απαξιωτικά «Χαλδαίους» όσους χρησιμοποιούσαν την αστρομετεωρολογία για την πρόβλεψη του καιρού με τον τρόπο που προαναφέρθηκε. Οι πρόγονοί μας έλεγαν ότι τα καιρικά φαινόμενα έρχονται άλλες φορές πριν την ανατολή του άστρου, άλλες φορές μετά από αυτή και ορισμένες φορές την ημέρα της ανατολής του άστρου

Πως θα βρείτε τις Πλειάδες στο νυκτερινό ουρανό

Οι Πλειάδες βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου που ξεχωρίζει στον ουρανό γιατί σχηματίζει ένα πλάγιο V σαν ένα κέρατο. Στην κορυφή του V βρίσκεται ένα ερυθρό-πορτοκαλί άστρο,  ο Αλντεμπαράν (ένα από τα πιο λαμπρά άστρα του ουρανού που λέγεται και το Μάτι του Ταύρου από τη θέση που βρίσκεται). Κοντά στο άστρο Αλντεμπαράν και λίγο ψηλότερα βρίσκονται μαζί τα 6 αστέρια των Πλειάδων.

ΑΣΤΡΟΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ 

Από τότε,  μέχρι τα χρόνια μας η δύση των Πλειάδων αμέσως μετά την ανατολή του Ήλιου, συνέβαινε και συμβαίνει στα μέσα Νοεμβρίου. Από τότε σημάδευε και σημαδεύει την περίοδο της έλευσης του κρύου και των βροχών και «προειδοποιούσε τους γεωργούς να σπεύσουν να ολοκληρώσουν την σπορά. Παράλληλα αυτή η μεταβολή αποτελούσε προειδοποίηση και για τους κτηνοτρόφους να κατηφορίσουν στα χειμαδιά . Όπως μας λέει η παροιμία: «Στις δεκαφτά ή στις δεκοχτώ πέφτει η Πούλια στο γιαλό, και πίσω παραγγέλνει: μηδέ στανίτσα στα βουνά, μήτε γιωργός στους κάμπους», ή σε μιαν άλλη παραλλαγή: «μήτε τσομπάνος στα βουνά, μήτε γεωργός στους κάμπους».

Στους ανατολικούς λαούς οι Πλειάδες όπως αναφέραμε συνδέθηκαν με την Αστρολατρία, έτσι οι Πέρσες γιόρταζαν κατά το μεσονύκτιο της 17ης Νοεμβρίου τη μεσουράνησή τους. Τότε ο βασιλέας των Περσών δεν αρνιόταν καμία χάρη που ζητούσαν οι υπήκοοί του. Αλλά και οι Αιγύπτιοι από αυτή την ημέρα άρχιζαν τις προς τιμή της Ίσιδος θρησκευτικές εορτές. Στον Ινδουισμό ονομάζονται Καρτίκα (Krttika) ή Κρττίκα και φέρονται να είναι οι σύζυγοι των επτά σοφών Ρίσσι (Rishi), οι οποίοι σχετίζονται με τους επτά αστέρες της Μεγάλης Άρκτου. Όταν κάποτε αμφισβήτησαν οι επτά Ρίσσι την συζυγική πίστη των συζύγων τους, χώρισαν οι έξι από αυτούς και εκείνες τότε αποχώρησαν και έγιναν οι Πλειάδες. Άλλοι λαοί συνδύασαν τις Πλειάδες με τα επτά αγαθά πνεύματα των Βέντα και της Ζενταβέστα. Σήμερα ακόμη για πολλές φυλές στην Πολυνησία οι Πλειάδες αποτελούν αντικείμενο λατρείας.

Εκτός από την δύση της Πούλιας όμως, την μεταβολή του καιρού προς το χειρότερο «μηνάει» στο λαό η γιορτή του αγίου Μηνά, στις 11 Νοεμβρίου, που χρησιμοποιούμε και ως τίτλο του άρθρου. 

Στην αρχική εικόνα του άρθρου απεικονίζεται το Μοναστήρι του Αγίου Μηνά, που «κρέμεται» πάνω σε βράχο του χωριού Κοκκινολιθάρι στο «Μετέωρο» της Θεσπρωτίας. Η ιστορία του Μοναστηριού χάνεται στα βάθη των αιώνων και καλύπτεται με ένα μεγάλο πλήθος θρύλων και παραδόσεων, που διατηρήθηκαν από γενιά σε γενιά ως τις μέρες μας. Λέγεται, ότι η αρχική του ονομασία ήταν Εικονολιθάρι, επειδή κάποτε – άδηλο πότε – βρέθηκε η εικόνα του Αγίου Μηνά επάνω στον βράχο και κατόπιν κτίστηκε ο Ναός στο όνομα του Αγίου. Άλλη εκδοχή λέει ότι ο βράχος όπου βρίσκεται ο Ναός του Αγίου Μηνά βρισκόταν κάπου ψηλότερα. Κάποτε κύλισε από την αρχική του θέση και στάθηκε στο μέρος που είναι τώρα, με τα κτίσματα επάνω του, χωρίς να πάθει τίποτε. Παραλλαγή της αναφέρει, ότι όλος ο τόπος γύρω από τον Άγιο Μηνά, βούλιαξε κάποτε και έμεινε μόνο ο βράχος να ορθώνεται, με το Ναό στην κορυφή του.

Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ SUBARU ΚΑΙ Η ΠΟΥΛΙΑ 

ΞΕΡΕΤΕ ΟΤΙ ....στην ιαπωνική γλώσσα η λέξη subaru είναι το όνομα για την Πούλια, το αστρικό σμήνος Πλειάδες, του οποίου 6 άστρα είναι ορατά με γυμνό μάτι, από όπου και το λογότυπο της εταιρείας — μία μεταφορική αναφορά για τις 6 εταιρείες που συγχωνεύθηκαν για να τη δημιουργήσουν το 1955 !

Πηγές : Αστρομετεωρολογία -Δ. Ζιακόπουλος , Wikipedia